naka-ambang umulan ng napakalakas, alam ko, dahil nakikita ko na ang mga patak ng ulan, malayo pa man sila sa lupa. madilim na, malakas ang hangin kailangan ko ng masisilungan. sa isang waiting shed merong nakaupong apat na babae, tatlong hindi ko kilala, at yung isa ay si maxin arcebal. may dumating na kotse, sinabi ng mga babae na kailangan ko nang umalis, hindi na raw ako pwede roon, dahil padilim na, masama raw abutin ng dilim. tumakbo ako, papunta sa isang riles, hanggang makatawid ako. walang tao doon, wala ring bahay, madilim na at malamig, at biglang bumuhos yung ulan. sabi ko sa sarili ko, sabi ko na nga ba mali nanaman ako. bumalik ako sa waiting shed para maghintay ulit ng ibang makakasama/usap.
pangalawa
magulo sa bahay ng mga tibak, merong isang couch at isang tv, maraming nagyo-yosi at maraming nagi-inom, puti ang ilaw na malabo, na mas lumalabo pa dahil sa usok. wala akong masiksikan, dahil ayoko rin namang manood, may iba akong gusto, kaya hindi ako mapakali. pumunta ako sa isang sulok ng couch, humawak sa sandalan, nang lumapit si aryanna. lumuhod siya sa harap ko, tapos hinawakan niya kamay ko. malambot, naisip ko noon, parang kamay ni maan. tinanong ko kung bakit, hindi siya sumagot, humawak lang siya ulit, pero ngayon, gamit ang dalawang kamay.
No comments:
Post a Comment